Są trzy zasady, które trzeba przyjąć aby stać się profesjonalistą...   ...profesjonalistą w śpiewie, w grze na instrumencie czy też w jakiejkolwiek innej dziedzinie. Są  to: Chęć, wiara i praca ucznia. Zadaniem instruktora natomiast jest wskazywanie drogi, która będzie kierunkowskazem w którą stronę iść i jak pracować aby zachowywać higienę głosu, zdrowie, oraz efektowność w  rozwijaniu wokalistyki. Instruktor pokaże Ci zasady i tajniki śpiewu , do których samemu dochodzi się dłużej, ciężej i czasami może po „krzakach”.   W śpiewie na etapie I roku kształcenia głosu, określa się skalę głosu i jego zakresy, omawia się położenie oraz funkcje oddechu i przepony,  która ma ważny udział w śpiewie, gdyż trzeba wiedzieć, że śpiewamy nie krtanią a przez krtań, że ton wytwarzamy jest z wydechu, poruszającego wiązadła głosowe produkując dźwięk. Miejsca, które współpracują z przeponą i krtanią, to pomieszczenia zwane rezonatorami takie jak np. gardło, nos, czoło. Mają one za zadanie zmieniać kolor głosu i wpływać na wysokość dźwięku (np. dźwięk wysoki znajdzie się w rezonatorach mniejszych, natomiast dźwięk niski taki jak np. z waltorni lub kontrabasu, znajdzie się w rezonatorach większych)   Przez cały okres kształcenia systematycznie, stopniowo i sukcesywnie doskonalę w nauce śpiewu dykcję i przede wszystkim słuch muzyczny. To właśnie od intonacji głosu zależy czy wszystkie elementy wokalne będą przekazywać profesjonalność. Ważna jest także praca nad umiejętnością własnej interpretacji utworów poprzez takt, rytm, tempo, akcenty, frazowanie, artykulację, słowo, dynamikę oraz styl i szczególnie istotny jest rozwój inwencji twórczych, które wykształcamy poprzez improwizację wokalną.  Podczas kształcenia wokalnego w Studio Artystycznym „Syjud”, nacisk kładę także na inne formy kształcenia artystycznego tj. teorię, pracę w zespołach oraz występy artystyczne w celu poszerzenia zdobytej wiedzy, spotkań z innymi instrumentalistami czy wokalistami, podzielenia się doświadczeniami, sprawdzenia siebie, wykształcania umiejętności współpracy czy uatrakcyjnienia przygotowanego tematu do realizacji. Zajęcia i tym podobne spotkania odbywają się w ramach godzin rocznego kursu kształcenia.   Barbara Syjud-Kwaśniewska - trenerka głosu            Naukowcy mówią, że uczestnictwo w życiu kulturalnym zwiększa procent inteligencji, wartość osobistą i pewność siebie a sam śpiew pobudzając przysadkę mózgową, wywołuje endorfinę - hormon szczęścia  i zadowolenia z życia. Zatem ŚPIEWAJMY  jak najwięcej!!!!     Wiadomości teoretyczne dla uczących się śpiewać 1) Części układu oddechowego: GÓRNE DROGI   ODDECHOWE     a) zatoki czołowe   b) jama nosowa  c)  zatoki przynosowa  d) jama ustna  e) gardło DOLNE DROGI   ODDECHOWE     a) krtań   b) tchawica   c) oskrzela  d) płuca  e)  przepona 2) Położenie strun głosowych, ich funkcja i budowa: a) Właściwe narządy głosotwórcze człowieka mieszczą się wewnątrz krtani, napięte miedzy chrząstka tarczowatą a chrząstkami nalewkowatymi. b) Zbudowane są z mięśnia głosowego i wiązadła głosowego, pokrytych śluzówką, której wolne brzegi tworzą fałdy głosowe. c) Struny głosowe są też zwane wargami głosowymi, wiązadłami lub fałdami d) Zamknięte odgrywają funkcje śpiewania i mówienia, natomiast otwarte są podczas oddychania. 3) Nasada i jej istotna funkcja: Nasada to przestrzeń położona powyżej strun głosowych. Ma ona podstawowe znaczenie jako narząd artykulacyjny i rezonator sygnałów dźwiękowych mowy i śpiewu człowieka. 4) Omówienie ołożenia krtani w procesie oddychania dynamicznego. Jakie położenie jest właściwe? Oddychanie dynamiczne opiera się przede wszystkim na oddychaniu brzusznym i piersiowym. Głównymi mięśniami warunkującymi ten sposób oddychania jest przepona i mięsnie tłoczni brzusznej. Krtań podczas fonacji powinna być obniżona aby rozszerzyć (powiększyć) rezonator i żeby udostępnić wydobycie dźwięku na nasadę. Obniżenie następuje jednocześnie, kiedy podnosimy podniebienie miękkie i rozluźniamy żuchwę. Krtań obniżona daje nam powiększenie rezonatora i swobodne otwarcie.         5) Położenie i funkcja przepony: a) Przepona to cienki mięsień oddzielający jamę brzuszną od jamy klatki piersiowej.  Ma on kształt kopuły zwróconej wypukłością ku górze. Znajdują się w niej dwa otwory przez które przechodzą arterie (naczynia krwionośne) i inne układy pokarmowe. W przeponie  odróżnia się części : lędźwiową, żebrową i mostkową. Przepona to miesień oddechowy i element tłoczni brzusznej. b) W śpiewaniu stosujemy oddech brzuszno-dolno-żebrowy. Etapy podczas oddechu: I / Szybki  i cichy wdech, nabieranie powietrza najniżej płuc, wybrzuszenie się przepony kopułą w dół. II/ Zatrzymanie aparatu tłoczni na ułamek sekundy i podparcie.  III/ Wydech sterowany. 6) Tłocznia brzuszna. To silna elastyczna ściana stanowiąca mięśnie brzucha, które mogą się kurczyć lub rozciągać. Ma to zasadnicze znaczenie dla oddychania. Są trzy typy oddychania: brzuszny, piersiowy i mieszany. 7) Mięśnie oddechowe mające znaczenie dla oddychania dynamicznego. Głównymi mięśniami oddechowymi są mięśnie klatki piersiowej (głębokiej warstwy) oraz przepona.W głębokiej warstwie mięsni klatki piersiowej znajduję się  mięsnie międzyżebrowe zewnętrzne, wewnętrzne, najgłębsze, podżebrowe, mięsnie poprzeczne. Mięsnie międzyżebrowe zewnętrzne należą do mięśni wdechowych, wewnętrzne do wydechowych. 8) Pojecie rejestrów: Rejestr to część skali dźwiękowej głosu o charakterystycznej barwie. Rejestr wysoki, średni, niski lub rejestr głowowy, piersiowy, mieszany. 9) Skala głosu dorosłych:  Sopran h-c3  Mezzosopran g-g2  Alt e-e2  Tenor H-c2 Baryton G-g1 Bas E-e1 10) Skala dzieci:  ☺3-latki d1 –a1   ☺4-latki d1 –h1 ☺5-latki d1 – c2   ☺6-latki d1 – c2 (c1 –d2) 11) Czas trwania wdechu i wydechu podczas oddychania statycznego: Czas trwania wdechu i wydechu podczas oddychania statycznego jest prawie równy śpiewu, ale bardziej regularny. Podczas emisji głosu  wdech jest krótszy a wydech przedłużony i pogłębiony więc oddychamy wówczas nie tak regularnie. 12) Wygląd strun głosowych podczas pięknej fonacji: Wygląd strun głosowych zmienia się podczas mówienia oraz podczas śpiewania. W zależności od potrzeby fonacyjnej, ruch ich obejmuje cała strunę lub jej część, w zależności od masy. Im mniejsza struna, tym bardziej maleje częstotliwość drgań i odwrotnie.

> polecane artykuły: